bi arkadasim blog yapmis, sayesinde hatirladim buralari. neler degisdi diye dusununce cok bir sey de degismemis kendimle ilgili.

malesef hala tip-a-tip ayni seyin pesindeyim, ayni sonu olmayan akintinin tersine kulac atiyorum. isin biraz da komik ve yabancilarin degimiyle ironik yani yeter diyip kesemiyorum. bu hale dusecegimi sanarmiydim bilmiyorum, bi sekilde bu hale geldim ve devam ediyorum.

mantigimin soyledigi artik degismem gerekdigi, bazi seyleri 23 u bitirip 24'e girecegim su gunlerde oturtmam gerekdigi. nasi olcak bilmiyorum, ama yapicam herhalde bir sekilde.

bunlar disinda "ben" le ilgili galiba sunlar degisdi, yasanmisliklarin bana bir seyler kattigi kadar beni yordugunu da ogrendim. cogu olgu hakkinda algim da degisiyor yavasdan, farkli bakiyorum galiba biraz olaylara. insanlar standart gelsede ve cok az sey hakikaten degisik olsada sanirim herseyin disinda geriye sadece bir sey kalicak o da "ben" olucam.

isin komik yani cocuklar ve tabiki gercek saygi-sevgi gosteren insanlara da biraz daha saygi duymaya basladim. baya bir seyden bunaldim ama sanirim hayat daha fazla suprizleri benim icin ilerde tuzak kurmus bekliyor, eskiden yapmadigim gibi yapip gormek yerine bekleyip gorucem galiba.

umarim kosturdugum bu topraklar asaleti bir gun degerlendirir, geriye kalan bir sey yok nasilsa.

"geriye kalan bir sey yok nasilsa, benden baska"